PointOut – historia paletki do ping-pinga i debiutu aplikacji w App Store

Wojtek Pietrusiewicz

9

Dodane: 10 lat temu

W zeszłym roku Marek Moi zaprosił użytkowników iPhone’ów i iPadów w najcudowniejszą podróż jaką można sobie wyobrazić… Dzięki niemu mogliśmy doświadczyć wyjątkowych fotografii Krzysztofu Onikijuka, który udał się w świat Żubrów. Do dzisiaj dobrze przy nim posiedzieć… przy Bison Bonasus [App Store].

W tym roku Marek stworzył proste i piękne narzędzie dla iPhone’ów i iPadów do pokazywania innym ludziom o co nam właściwie chodzi. Próbowaliście czasami coś na odległość wytłumaczyć? Wskazać coś interesującego na fotografii lub screenie, a druga osoba kompletnie nie miała pojęcia o co Wam chodzi? To aplikacja dla Was.

Ten program ma u mnie szczególne miejsce w sercu, ponieważ miałem w niego maluteńki, maciupeńki wkład. Któregoś dnia marca, bliżej jego końca (marca, nie dnia; 22/03 o 11:14 dla ciekawskich) otrzymałem SMS-a z pytaniem o ocenę ikony, która była oznaczona hashtagiem #tajne/poufne.

– Paletka do ping-ponga lub tenisa. – odpowiedziałem szybko i zdecydowanie.

– Szlag, jak mój syn. :-/ – odpisał Marek.

– Ping-pong nie zna granic wiekowych. – odparłem całkiem poważnie.

Następnie zapytałem Marka o to co ten program ma robić. Wytłumaczył mi i nawet szybko pojąłem o co mu chodzi, ale wtedy jeszcze nie miałem pojęcia jaką ostateczną formę on przyjmie. Zanim jednak do tego doszło to wdaliśmy się w dyskusję na temat cen w App Store. Przytoczyłem mu cytat Johna Grubera wypowiedziany przy okazji wydania kolejnej wersji Vesper [App Store]:

(…) we’re going to charge something sane or die trying. We tried following the iOS App Store trend by pricing Vesper at just $2.99 for months. It didn’t work. Prices like that are not sane, and not sustainable, at least for well-crafted productivity apps. So Q Branch is drawing a line in the sand, and we hope other iOS developers will follow.

Wiem ile pracy człowiek wkłada w napisanie programu i obawiałem się, że Marek w końcu zniechęci się platformą iOS – nie mogłem do tego dopuścić, bo bardzo cenię jego twory. Czuć w nich jego indywidualny styl, który wyróżnia się na tle innych programów. Problem z developerami jest taki, że jeśli nie zarobią wystarczająco dużo to nie będą mieli motywacji aby uaktualniać swoich aplikacji o nowe funkcje, rozdzielczości czy chociaż kompatybilność z kolejnymi wersjami iOS. Temat w każdym razie odłożyliśmy i przeszliśmy do rozmowy na temat nazwy tego nowego przedsięwzięcia…

– Deetl. – zasugerował Marek.

– Show Detail, Display, Present, Exhibit, Zoom, Zoom In, Pixel Zoom… – szybko zripostowałem. Jego propozycja nie przypadła mi do gustu. Za krótko, za mało opisowo.

– Zoom.me zajęte! :-) – odparł.

– Show Off, Make Clear, Point Out… – zasugerowałem, zastanawiając się nad czymś wyjątkowym.

– Nooo, Point Out do mnie przemówił! – krzyknął, po czym zażartował – Będziesz w creditsach. –

Ta nazwa do mnie wtedy jeszcze nie przemówiła, ale lepsze to niż “Deetl”… A creditsy? Żarcik…

Chwilę później otrzymałem nowego screena z nową ikoną podpisaną “PointOut”. Nazwy nie komentowałem, ale ikonę już tak.

– Balon na złamanym kijku. Ale kreskę dałbym bez załamania chyba. Może jakiś kołowy gradient na kółku delikatny? Żeby symbolizował lupę? – rzuciłem.

– Aha, bo kojarzy Ci się z lupą. Ja mam wizję takiego technicznego odnośnika – mała kropka na końcu linii! – odpisał Marek.

– Widzę balon. Balon widzę! :-) – odpowiedziałem.

Na szczęście Marka szwagierka ma większy dar przekonywania niż ja – jak zobaczyła tę ikonę to powiedziała mu co o niej sądzi. Marek przekazał mi jej spostrzeżenia…

– Muszę zmienić. Szwagierka zerknęła i powiedziała: plemnik :-/. – powiedział ze smutkiem w głosie.

Dalszego ciągu naszych rozmów nie będę przytaczał, bo najważniejsze zostało osiągnięte. Nie będzie ani paletki do ping-pinga, ani plemnika – sukces gwarantowany!

Co tu się dzieje?!

PointOut to prosty program z podziałem na dwa lub więcej pól. Założenie jest proste – w jedno z nich (domyślnie to większe) wstawiamy na przykład zdjęcie lub screenshota i wskazujemy detal na nim który nas interesuje. Pojawi się w tym miejscu stosowna strzałka, a wyszczególnione miejsce pojawi się w powiększeniu w innym polu. Można je przybliżać lub oddalać oraz manipulować na kilka innych sposobów. Samych strzałek jest kilka rodzajów, jest możliwość blokady przesuwania zdjęcia, obrotu całości i wiele więcej.

Program składa się z czterech elementów – główna część to wspomniany kwadrat, w którym umieszczamy zdjęcie i wskazujemy na nim to co nas interesuje. Poniżej jest pole do przesuwania lewo/prawo celem zbliżenia lub oddalenia interesującego nas fragmentu. Na samym dole jest pasek z opcjami: dodawanie nowych zdjęć, zmiana układu, narzędzia i możliwość współdzielenia się finalnym produktem. Najciekawsze są dostępne layouty oraz narzędzia – to tam decydujemy ile rzeczy chcemy wyszczególnić (obecnie od jednego od trzech) oraz jak mają wyglądać strzałki, czy tło ma być rozmyte (przy jednym z layoutów), kolor ramki i tak dalej.

Finalnie jednak otrzymujemy obrazek, który możemy zapisać do Zdjęć lub wysłać gdziekolwiek chcemy za pomocą systemowych Share Sheets – mailem, na Twittera, Facebooka czy innego Pinteresta. Podstawowe funkcje programu są darmowe, ale dodatkowe layouty (a jeden z nich w szczególności warto posiadać, bo pięknie rozmywa tło!) kosztują.

Ile?

Kawę.

Po prostu kawę.

Swojego czasu wspominałem o tym jak bardzo podoba mi się pomysł wprowadzenia słoika na napiwki w program Pedometer++ [App Store] – dzięki niemu każdy użytkownik może w każdej chwili podziękować developerowi. Więcej niż raz. Marek obrał inną drogę, bo pije dużo kawy. Możecie mu ją postawić – od ristretto poprzez espresso doppio aż do espresso trippio. Jak chcecie to nawet codziennie! Zaleta takiego rozwiązania jest dwutorowa – Wy odblokowujecie sobie wszystkie funkcje programu, a Marek będzie na tyle trzeźwy, że nie przestanie jej rozwijać.

Liczę na to, że Marek zachęcony sukcesem wprowadzi kolejne układy i narzędzia – potencjał jest!

★ PointOut – iOS – za darmo →

Wojtek Pietrusiewicz

Wydawca, fotograf, podróżnik, podcaster – niekoniecznie w tej kolejności. Lubię espresso, mechaniczne zegarki, mechaniczne klawiatury i zwinne samochody.