Quo vadis, Mac?

Wojtek Pietrusiewicz

63

Dodane: 8 lat temu

Dzisiaj mija 929 dni odkąd Apple odsłoniło swoje wyjątkowe spojrzenie na nową generację Maca Pro. Dzisiaj mija 627 dni odkąd pojawił się ostatni Mac Mini oraz 413 dni od ostatniego MacBooka Pro z Retiną. Quo vadis, Mac?

Przyznaję, że polityka Apple w zakresie swoich stacjonarnych Maców jest dla mnie kompletnie niezrozumiała. W grudniu 2013 roku, Apple zaprezentowało nowe, świeże spojrzenie na komputer dla profesjonalistów. Niewielki cylinder¹ zawiera w sobie pojedynczego Intela z serii Xeon², wyposażony w 4, 6, 8 lub 12 rdzeni. Do jego dyspozycji jest do 64 GB RAM oraz dwa GPU z serii AMD FirePro D300, D500 lub D700. Całość uzupełnia SSD na PCIe o pojemności 256 GB, 512 GB lub 1 TB. Na scenie była mowa o tym, jakie to GPU w dzisiejszych czasach są ważne w profesjonalnych zastosowaniach i jak modularność takiego zestawu ułatwia skomponowanie odpowiedniego zestawu do każdy warunków. To wszystko prawda, jeśli ten komputer trafia w nasze potrzeby, ale problem w tym, że od 2013 roku nie został uaktualniony. W świecie komputerów to mniej więcej tak jakby do obecnego VW Golfa montowali silnika z modelu z 1984 roku. Nie mniej istotny dla wielu, szczególnie w Polsce, jest fakt, że cena przez te lata nie uległa obniżeniu – kupowanie go dzisiaj to mniej więcej tak jak granie w rosyjską ruletkę za pomocą Walthera PPK, czyli gwarantowany strzał w głowę… no chyba, że się jakimś cudem spudłuje. Mac Pro w dzisiejszych czasach ma przestarzałe GPU, przestarzałe CPU, SSD wolniejsze (chociaż nadal bardzo szybkie) niż w najnowszych MacBookach Pro i konstrukcję pasującą wąskiemu gronu odbiorców. Tymczasem wiele osób podejrzewało, że to będzie konstrukcja, którą można będzie uaktualniać, klocek po klocku – CPU i GPU są w końcu wymienne.

Biorąc pod uwagę ilu profesjonalistów dzisiaj decyduje się na budowanie Hackintoshów, które zapewniają im większą moc i nowoczesne GPU za znacznie mniejsze pieniądze, Apple ma problem, który będzie musiało wcześniej czy później rozwiązać. Skoro już minęły trzy lata i firma milczy na temat Maca Pro, a ludzie rzucają się do tratw ratunkowych, to raczej wcześniej. Tak po prawdzie, gdybym miał inwestować w ten sprzęt, to oczekiwałbym gwarancji z Cupertino, że nowe modele będą regularnie prezentowane, że „bebechy” będą uaktualniane raz na 12 miesięcy³, a ceny podezespołów będą adekwatne do cen rynkowych. Dla przykładu, upgrade z 12 GB do 64 GB RAM kosztuje 6 240 PLN (DDR3, ECC), a tymczasem 64 GB w postaci Kingstonów HyperX Predator (DDR4, bez ECC) kosztuje 1 989 PLN, a są też modele o blisko połowę tańsze. Nawet zakładając, że z ECC będą kosztowały dwa razy więcej, to wciąż o ponad połowę taniej niż w Apple.

Nie ulega wątpliwości, że Mac Pro to piękny sprzęt. Dla niektórych jest przerostem formy nad treścią, ale dbałość o detale i jakość wykonania faktycznie stoi na najwyższym poziomie. Dla mnie problemem jest fakt, że to nie jest komputer dla mnie. Po pierwsze, jest za drogi względem tego co oferuje. Po drugie, nie mogę wszystkiego zmieścić w jednej obudowie – musiałbym gdzieś jeszcze postawić zewnętrzny dysk na Thunderbolt lub USB 3. Gdybym jednak był profesjonalistą, na przykład pracującym nad montażem wideo, to prawdopodobnie zdecydowałbym się na niego, bo pomimo że nie jest to najszybszy sprzęt, to każdy jego podzespół jest stworzony po to, aby poprawnie wyrenderować każdą klatkę filmu. To do tego celu powstały Xeony i GPU klasy FirePro, w odróżnieniu od serii Core i3/i5/i7 oraz GeForce’ów i Radeonów, które starają się to samo zrobić jak najszybciej, a nie jak najdokładniej.

Moje oczekiwania od desktopu z Cupertino, do konkretnie moich zastosować, nadal się nie zmieniły. Oczekuję:

• najnowszych CPU Intela klasy Core i7, z opcją wymiany na nowsze modele,
• RAM typu DDR4, może być bez ECC, min. 32 GB,
• SSD o pojemności 2 TB z opcją zmieszczenia przynajmniej jednego HDD o pojemności min. 4 TB (a najlepiej dwóch),
• pełnowymiarowych i topwych GPU typu AMD Radeon czy Nvidia GeForce, z opcją samodzielnej wymiany na nowsze modele.

Zdaję sobie oczywiście sprawę, że do tego nigdy nie dojdzie i mam nadzieję, że Apple nie podejmie drastycznych kroków, aby zablokować świat Hackintoshy.

Mac Pro to tylko jeden z problemów. Miniak i iMac również do nich należą. Ten pierwszy ostatni raz otrzymał uaktualnienie 627 dni temu, a model z 2014 roku, wyposażony w dwurdzeniowy CPU, jest wolniejszy niż czterordzeniowy model z 2012 roku.

iMac z kolei wydaje się być niemalże idealnym sprzętem, szczególnie dla takich osób jak ja, ale ma jedną wadę – kurzą się w nich matryce, a przy obecnym designie, ich wymiana jest bardzo kłopotliwa⁴. Nie rozumiem tylko jednego – jakim cudem na każdym kroku słyszę narzekania, że matryca w iMacach zbiera brud, który potem wygląda jakby ktoś na niej coś rozlał, a tymczasem najbardziej znani ludzie w świecie Apple, korzystający z tych komputerów na co dzień, nie mają żadnych problemów? Rozumiem, że nie każda sztuka zbiera kurz – nieoficjalnie mówi się, że problem dotyczy mniej więcej połowy produkcji – ale, żeby mieli aż takie szczęście? Wiem tylko że dopóki ten problem, istniejący od przynajmniej 8 lat, nie zostanie rozwiązany w 100%, to nigdy więcej nie kupię iMaca.

Nie da się ukryć, że najlepiej sprzedają się MacBooki Air, które niedawno w praktyce zastąpił MacBook z 12″ ekranem Retina, oraz MacBooki Pro. Tyle, że przez ostatnich kilka lat, Apple zdarzało się pomijać niektóre generacje CPU Intela. Przez ostatnie dwa lata problem akurat był po stronie producenta procesorów – mobilne Intele Skylake z Iris Pro dopiero w końcu stały się dostępne, z bodajże rocznym opóźnieniem – ale nie zmienia to faktu, że nie powinni robić uaktualnień co dwie ich generacje/wersje. Martwi mnie też kierunek jaki obierają przy okazji plotek o nowych modelach i nowej konstrukcji spodziewanej bliżej końca tego roku. Po pierwsze, obecna generacja jest wystarczająco cienka dla większości z nas, a skoro nowe podzespoły będą bardziej energooszczędne, to zachowując obecny rozmiar baterii, firma mogłaby wydłużyć czas pracy na jednym ładowaniu o kilka godzin, zamiast utrzymać obecne wartości⁵. Po drugie, martwi mnie informacja o górnym dotykowym pasku zamiast klawiszy funkcyjnych – oznaczałoby to, że klawisz ESC będzie dotykowy, a to będzie dla mnie trudne do zaakceptowania.

Nie wiem dokąd zmierza Mac, ale martwię się, że Apple też za bardzo tego nie wie. iOS niewątpliwie jest przyszłością – wystarczy spojrzeć jak dzisiejsza młodzież traktuje pisanie na fizycznych klawiaturach – ale nadal potrzebne są szybkie komputery do zadań, których wykonanie na iOS-ie jest utrudnione. Mam nadzieję, że jeszcze w tym roku poznamy jego przyszłość, wraz z zapewnieniami, że prace nad sprzętem zostaną znacząco usprawnione.

Wojtek Pietrusiewicz

Wydawca, fotograf, podróżnik, podcaster – niekoniecznie w tej kolejności. Lubię espresso, mechaniczne zegarki, mechaniczne klawiatury i zwinne samochody.