Aktywna fizycznie młodość to lepsza psychika w dorosłości – ciekawe wnioski z globalnego badania ASICS
Globalne badanie ASICS odkrywa związek pomiędzy aktywnością fizyczną nastolatków a zdrowiem psychicznym w wieku dorosłym.
Marka ASICS ogłosiła wyniki swojego drugiego badania Global State of Mind Study, które odkrywa związek pomiędzy aktywnością fizyczną w wieku nastoletnim a pozytywnym samopoczuciem psychicznym w wieku dorosłym.
Badanie przeprowadzono na próbie ponad 26 tysięcy respondentów z 22 krajów. Wykazało ono, że im więcej ludzie ćwiczą, tym wyższe są ich wyniki w zakresie „stanu umysłu”. Na całym świecie respondenci, którzy są aktywni, mają średni wynik na poziomie 67/100, podczas gdy osoby nieaktywne uzyskują poziom 54/100.
Co więcej, badanie wykazało, że aktywność fizyczna w wieku nastoletnim ma bezpośredni wpływ na umysł w późniejszym życiu. Uczestnicy, którzy angażowali się w ćwiczenia przez cały okres dojrzewania, zgłaszali wyższe poziomy aktywności i wyniki „stanu umysłu” w wieku dorosłym. Odkrycia wskazują, że pozostawanie aktywnym jako nastolatek jest kluczem do uzyskania właściwych nawyków ruchowych, które przetrwają do dorosłości i pozytywnie wpłyną na samopoczucie psychiczne.
Raport wskazuje wiek 15-17 lat jako najbardziej krytyczny dla pozostania aktywnym i czas, w którym porzucenie ćwiczeń znacząco wpływa na stan psychiczny w kolejnych latach. Okazało się, że osoby, które regularnie ćwiczyły w wieku 15-17 lat, częściej pozostawały aktywne w późniejszym okresie życia i zgłaszały wyższe wyniki stanu umysłu w wieku dorosłym (64/100 vs. 61/100) niż osoby, które nie były aktywne we wskazanym okresie.
Dla porównania, respondenci, którzy zrezygnowali z ćwiczeń przed ukończeniem 15. roku życia, wykazywali najniższy poziom aktywności i najniższe wyniki „stanu umysłu” w dorosłości. 30% z nich jest nadal nieaktywnych w wieku dorosłym i wykazano, że są o 11% mniej skoncentrowani, o 10% mniej pewni siebie, o 10% mniej spokojni i o 10% mniej opanowani w porównaniu do osób, które były aktywne przez cały okres dojrzewania.
W rzeczywistości każdy rok, w którym nastolatek pozostawał zaangażowany w regularne ćwiczenia, wiązał się z lepszymi wynikami „stanu umysłu” w wieku dorosłym. Osoby, które przestały ćwiczyć przed ukończeniem 15. roku życia, uzyskały średni wynik o 15% niższy niż średnia globalna, podczas gdy spadek aktywności fizycznej w wieku 16-17 lat i przed ukończeniem 22. roku życia zmniejszył ich średnie wyniki odpowiednio o 13% i 6%.
Co niepokojące, badanie ujawniło również lukę pokoleniową w zakresie ćwiczeń fizycznych, przy czym młodsze pokolenia są coraz mniej aktywne. 57% „cichego pokolenia” (w wieku 78+) stwierdziło, że codziennie było aktywne w dzieciństwie, w porównaniu do zaledwie 19% pokolenia Z (w wieku 18-27 lat), co pokazuje niepokojącą tendencję do porzucania aktywności fizycznej przez młodsze pokolenia wcześniej i w większej liczbie niż starsze pokolenia.
W skali globalnej, członkowie pokolenia Z mają najniższy wynik „stanu umysłu” ze średnią 62/100 w porównaniu do „Baby Boomers” – 68/100 i Silent Generation (tzw. „ciche pokolenie”) – 70/100. – Niepokojące jest obserwowanie tego spadku poziomu aktywności wśród młodszych respondentów w tak krytycznym wieku zwłaszcza, że badanie ujawniło związek z gorszym samopoczuciem w wieku dorosłym. Pokolenie Z na całym świecie już teraz osiąga najniższe wyniki w zakresie „stanu umysłu” (62/100) w porównaniu z „cichym pokoleniem” (70/100), więc może to mieć ogromny wpływ na zdrowie psychiczne na całym świecie już w niedalekiej przyszłości – mówi prof. Brendon Stubbs, wiodący badacz w dziedzinie ćwiczeń i zdrowia psychicznego z King’s College w Londynie.
