iMac M4 (late 2024) – unboxing, recenzja, benchmarki w Final Cut Pro, Lightroom, MacWhisper i innych

Wojtek Pietrusiewicz

0

Dodane: 2 dni temu

Nowy iMac z M4 to nadal komputer, dla którego osobiście nie widzę sensownego masowego zastosowania, ale który znajduje miejsce w nieoczekiwanych scenariuszach. Pomimo, że wyposażony jest „tylko” w układ M4, bez dostępu do mocniejszych członków rodziny z przydomkami Pro czy Max, to nadal bardzo wydajna maszyna, szczególnie jak weźmiemy pod uwagę jak jest cienka. Nie rozumiem jedynie dlaczego nie ma wersji 27- lub 32-calowej… Zapraszamy również do obejrzenia wideo na temat tego iMaca.

Specyfikacja i cena

Testowana konfiguracja jest raczej nietypowa dla naszego rynku i spodziewam się, że zbyt wiele tak zestawionych iMaców nie trafia w ręce klientów, dlatego tym bardziej ciekawy jestem wyników, jaki on osiągnie w naszym zestawie benchmarków.

Nowy żółty odcień bardzo mi się podoba w wydaniu kanarkowym, widzianym na nodze oraz na brodzie ekranu (gdzie mieści się sam komputer). Plecy, odznaczające się intensywniejszą barwą, mniej mi przypadły do gustu. Ważniejsze jest jednak wnętrze – kolor sobie sami dobierzecie do swoich potrzeb.

W środku znajdziemy układ M4 w topowej wersji, wyposażony w 10-rdzeniowy CPU, 10-rdzeniowy GPU, 32 GB RAM oraz 2 TB SSD. To podnosi cenę do 14 999 PLN, jeśli wyposażony jest również w wyświetlacz ze szkłem nanostrukturalnym. Można oszczędzić 1000 PLN rezygnując z tej opcji.

Przypominam, że bazowy iMac w cenie 6 999 PLN, wyposażony w M4 z 8-rdzeniowym CPU i 8-rdzeniowym GPU ma tylko dwa porty Thunderbolt 4 (fot. po lewej). Dopiero model zaczynający się do 7 999 PLN ma cztery porty Thunderbolt 4 (tak, wszystkie są Thunderbolt 4), klawiaturę z Touch ID oraz kilka innych dogodności, w tym możliwość zamówienia 2 TB SSD i 32 GB RAM – model tańszy jest ograniczony do maksymalnie 24 GB RAM i 1 TB SSD.

Testowany model jest również wyposażony we wspomniany wyświetlacz nanostrukturalny. Oznacza to, że jego powierzchnia jest trawiona chemicznie, aby załamywać światło na nie padające, co powoduje, że staje się ona matowa i nie odbija światła, więc nie grozi nam efekt lustra.

Jeśli oglądaliście mój materiał na temat dwóch Maców wyposażonych w tę technologię – MacBooka Pro 14” z M4 Pro oraz Mac Mini M4 z Apple Studio Display – to wiecie, że nie zauważam różnicy względem ekranów glossy. W przypadku tego iMaca, ze względu na okresowy brak słońca, a więc silnych źródeł światła, nawet nie zauważyłem, że ma ten ekran, dopóki nie zacząłem go szukać z latarką w ręku.

Pierwsze wrażenia

Jak to powtarza moja żona: „Szare życie, szary człowiek… a więc i szara kurtka <lub wstaw tu inny element ubioru>”. Sam wychodzę z założenia, że życie powinno być kolorowe, więc chętniej eksperymentuję na tym polu. Dlatego cieszy mnie, że chociaż iMaki są kolorowe i chciałbym mieć możliwość zamówienia MacBooków Pro w podobnych wariantach kolorystycznych. Obecna seria kolorów, pomimo że jest nowa i inna od poprzednich generacji tego samego iMaca, nadal mi nie do końca odpowiada.

Sam poszedłbym w ciut inny design razem z opcją intensywniejszych kolorów na nodze komputera. To też oznaczałoby zdecydowanie więcej różnych modeli, więc Tim Cook prawdopodobnie szybko by mnie wyrzucił, ale przynajmniej byłoby jeszcze bardziej kolorowo!

iMac, kiedyś oferowany w dwóch rozmiarach, gdzie jeden z nich w swoim czasie był najszybszym Makiem, którego na dodatek wyposażono w układ Xeon od Intela, dzisiaj jest skonsolidowany do rozmiary 24-calowego. Jak na co dzień pracuje się z ekranem 32-calowym, to ciężko to uznać za wystarczającą powierzchnię roboczą, ale ta wbrew pozorom nie jest taka mała – domyślnie ma 2240×1260 pt, ale można ją również powiększyć do 2560×1440 pt, którą znamy chociażby z 27-calowego Apple Studio Display.

SSD

Odczyt 2 TB SSD oscyluje w rejonie 3 GB/s, a zapis jest niewiele szybszy, w rejonie 3,34 GB/s. Spodziewałem się wyższych wartości, szczególnie patrząc na wyniki komputerów z mniejszymi SSD. Dla porównania, jest dwukrotnie wolniejszy niż 2 TB SSD w MacBook Pro 14” (late 2024).

To pięknie obrazuje, za co płacimy, gdy idziemy w szybsze układy. Nie ma też w tym nic złego – bardziej „casualowy” uzytkownik nie zauważy różnicy.

Geekbench 6

Wyniki Geekbench 6 są kalibrowane względem wyniku bazowego 2500 (co jest wynikiem Intel Core i7-12700). Wyższe wyniki są lepsze, przy czym podwójna ocena oznacza podwójną wydajność.

Szczegóły techniczne

CPU

Compute

Analiza

M4 niewątpliwie nie nadąża za szybszymi braćmi, w postaci M4 Pro czy M4 Max, ale to nadal szalenie szybki układ, który znakomicie obrazuje, dlaczego ludzie tak zachwycają się bazowym Makiem Mini z M4 w cenie 2 999 PLN.

M4 jako jedyny ma inną konfigurację rdzeni względem Pro i Max – ma mniej wydajnościowych rdzeni od tych energooszczędnych – i widać to we wszystkich wynikach. Bardziej jednak ciekawy jestem, jak to wpłynie na rzeczywiste codzienne zadania, a nie syntetyczne benchmarki. Nie zmienia to jednak faktu, że wynik w single’u jest niezwykle imponujący, a przy okazji porównajcie sobie Multi-core do starszych SoC – nie wypada źle!

Geekbench AI

CPU

GPU

Neural Engine

Analiza

Zaskoczeniem dla mnie są wyniki z Geekbencha AI dla Neural Engine. Jeśli będzie go intensywnie wykorzystywali, to zainteresowanie się bazowym M4 może być bardzo opłacalne.

MacWhisper

Analiza

„Bazowe” układy rodzin Mx sukcesywnie zbliżają się wydajnością do rodziny Pro. Obecnie M4 jest już tylko 19% wolniejszy od najszybszego M1 Pro, który ma do swojej dyspozycji o 60% więcej rdzeni GPU (MacWhisper wykorzystuje GPU do swoich obliczeń). Jednocześnie M4 Pro ładnie obrazuje o ile większą wydajność zyskujemy – M4 jest o 70% wolniejszy od mocniejszego wariantu M4 Pro w tym zadaniu.

To dobry moment na upgrade M1-ki, szczególnie w przypadku iMaca, ale również w przypadku Maców Mini.

To nowy benchmark, którego dodałem do listy, na prośbę wielu z Was. MacWhisper jednak przechodzi zmiany bardzo szybko, dopiero niedawno dodano mu pełne wsparcie dla GPU, więc odznaczam testowaną wersję przy wyniku.

Jeśli chcecie wykonać własne testy w MacWhisper, to najpierw pobierzcie pliki audio dla Nadgryzieni nr 300 (bezpośredni link 8,9 MB) i dla nr 477 (bezpośredni link 83,7 MB), potem wykonajcie test stosując model Large V2 (multilingual), a potem podeślijcie mi takie informacje, jakie znajdziecie w tabelce, w tym pełna specyfikacja komputera. Niepełne zgłoszenia będą odrzucane. Podpowiem jeszcze, że MacWhisper wyświetla ile zajęło mu wykonanie transkrypcji po jej zakończeniu.

iMag Final Cut Pro Benchmark

Specyfikacja

Final Cut Pro jest oczywiście zoptymalizowany pod macOS-a i Maki oraz nie wątpię, że Apple dołożyło wszelkich starań, aby wzorowo pracował na wszystkich odmianach Apple M1 i M2. To oczywiście działa przede wszystkim na korzyść klientów, którzy już dzisiaj zdecydują się przesiąść na nową generację Maków, opartych o ARM.

Pliki

• Klip 4K 60 fps HDR w 10-bitowym HEVC (H.265) z iPhone’a 12 Pro Max – 31,15 s.
• Klip 4K 30 fps SDR w 8-bitowym AVC z DSLR Canona – 2:14,15 s.
• Klip 1080p 30 fps HDR w 10-bitowym HEVC (H.265) z iPhone’a 12 Pro Max – 3:42,21 s.

Szczegóły projektów

• Biblioteka w FCP ustawiona na Wide Gamut HDR.
• Projekty ustawione na 4K (3840×2160) 30 fps HDR przy Rec. 2020 PQ.
• iMag FCP Benchmark Easy – na timeline wrzucone 3 powyższe pliki, w kolejności jak powyżej, w każdym klipie podbita saturacja o 5% (co powinno wymusić przerenderowanie każdej klatki) oraz HDR Tools (PQ Tone Output Map i 1000 nit pod YouTube’a).
• iMag FCP Benchmark Hardcore – j.w. ale dodatkowo filtr Sharpen (+2,5) na każdym klipie, przejścia między klipami (cross disolve) oraz animujący się przez 60 sekund 3D Title nad środkowym klipem, z przeźroczystym tłem.
• Timeline trwa 6:27,16 s w Easy i 6:28,16 s w Hardcore (dodatkowe przejścia).
• iMag FCP Benchmark Easy – export do Master File → ProRes 422.
• iMag FCP Benchmark Easy – export do Master File → H.264.
• iMag FCP Benchmark Hardcore – export do Master File → ProRes 4444.
• Komputery były podłączone do prądu, poza MacBookiem Pro 16” (late 2021) i późniejszymi opartymi o Apple Silicon, które pracowały na baterii.

Wyniki

Uwaga! Wszystkie benchmarki MacBooków z Apple Silicon robione były na baterii, z odłączonym zasilaniem!

Analiza

Jeżeli planujecie obrabiać wideo i wykorzystywać do tego Final Cut Pro oraz eksportować wideo do H.264, to nie ma nawet specjalnie sensu brać M4 Pro czy Max – te dopiero zyskują znacząco przy innych formatach.

Lightroom Classic Benchmark

1. Zdjęć miałem 271, były w formacie RAW i zajmowały ok. 24 GB na karcie SanDisk Extreme Pro 256 GB, która według producenta zapewnia odczyt i zapis w rejonie 95 MBps.
2. LR Import v1: Test importu polegał na kopiowaniu zdjęć z karty SD na SSD (lub HDD) i jednoczesnym tworzeniu podglądu RAW-ów w 1:1.
   LR Import v2: Test importu polegał na dodaniu zdjęć z SSD komputera do biblioteki Lightroom z opcją Kopiuj z jednoczesnym tworzeniu podglądu RAW-ów w 1:1.
3. Test eksportu polegał na eksporcie zdjęć z SSD na SSD, w sRGB, z wyostrzaniem „standard”, w oryginalnej rozdzielczości.

LR Import v1 i v2 – Wyniki

LR Export – Wyniki

Analiza

Zyski przy imporcie zdjęć z generowanie podglądów 1:1 są kolosalne w przypadku M4 względem M3. Do innych wariantów nadal daleko, ale praca z 40 MP RAW Sony była bardzo płynna i bez zastrzeżeń.

Zaskoczeniem pełnym jest dla mnie natomiast eksport – tak, iMac nie będzie tutaj startował do rodziny M4 Pro czy M4 Max, ale zobaczcie na porównanie z M3 Max – pokonał go o blisko 10 sekund.

Niewiarygodne.

Podsumowanie

Nowością w tej generacji iMaca 24” jest niewątpliwie możliwość wyspecyfikowania aż 32 GB RAM, pomimo pozostania przy bazowym M4. Przypomnę Wam przy okazji, że nie można kupić modelu z  mniej niż 16 GB RAM.

Istotniejszy jest fakt, że jeśli weźmiemy model wyposażony w cztery porty na plecach, to wszystkie będą typu Thunderbolt 4. Wcześniej otrzymywaliśmy dwa TB4 i dwa USB-C. Nie dotyczy to oczywiście bazowego modelu za 6 999 PLN, który ma tylko dwa porty TB4.

Osoby korzystające z kamery selfie ucieszy fakt, że została ona uaktualniona z kamery FaceTime do kamery 12 MP Center Stage (w nomenklaturze Apple) z funkcją Widoku blatu, której sztandarową funkcją jest możliwość podążania za nami, gdy poruszamy się w kadrze.

Brak możliwości regulacji komputera w pionie jest nadal niedostateczne – szykujcie się na Twelve South HiRise Pro lub na Twelve South Curve Riser. Albo po prostu stos książek. Do kompletu obowiązkowo też polecam od razu Twelve South BackPack – świetny gadżet, tworzący półkę na akcesoria na nodze komputera.

Co do samej wydajności, to wszystkim oczywiście będę polecam komplet Apple Studio Display z Mac Mini M4 w odpowiedniej do potrzeb konfiguracji, ale nie ukrywam, że iMac stanowi niezły kompromis cenowy, pomimo zdecydowanie mniejszej funkcjonalności komputera. No i potencjalnie może to być urządzenie wyposażone w tylko jeden kabel – zasilania – podczas, gdy Mac Mini i Studio Display to minimum trzy kable.

Niezależnie, od powyższego, M4 to pierwsza odsłona rodziny Mx z konkretnymi zyskami względem poprzednich generacji i jestem przekonany, że wiele osób potrafi je znakomicie wykorzystać do konkretnych zastosowań.

Zaskoczony jestem, jak cichy jest wentylator. Jest to szum zdecydowanie cichszy niż w Mac Mini, ale też spodziewam się, że komputer może przy odpowiednim obciążeniu, którego nie udało mi się uzyskać w normalnym użytkowaniu, wykazać thermal throttling. Ten pojawił się dopiero po 10 minutach, gdy iMac był w pełni obciążony przez Cinebencha i MacWhisper – to nie jest realny scenariusz na co dzień. W innej sytuacji działał bez żadnych opóźnień.

Przy pełnym obciążeniu Cinebenchem mógłbym bez wahania nagrywać podcast bezpośrednio obok tego iMaca. Jak dodałem do tego MacWhispera, który w 100% obciążył GPU, to było głośniej, ale nadal znośnie i ciszej niż Mac Mini z M4 Pro.

iMac z M4 to naprawdę fajny komputer i żałuję jedynie, że nie istnieje jego większa wersja, np. 32” z ekranem 6K, wyposażona w M4 Pro lub M4 Max. Podejrzewam, że wiele osób mogłoby się skusić na taki config, pomimo jego zamkniętej konstrukcji. Czasami wygoda konstrukcji all-in-one po prostu zwycięża.

Jeśli chodzi o polecaną przeze mnie konfigurację, to zaczynamy od wariantu za 7 999 PLN, wyposażonego w lepszy M4 z 10-rdzeniowym CPU i GPU, 16 GB RAM i 256 GB SSD. Szkło nanostrukturalne według uznania (+1 000 PLN), ale RAM pozostawiłbym na 16 GB. Osobiście wybrałbym jednak większe SSD, szczególnie jak ma z nami zostać dłużej – 512 GB lub 1 TB – co podnosi cenę odpowiednio do 8 999 PLN lub 9 999 PLN. Przypominam, że ten wariant ma już zasilacz z Ethernetem (model 2-portowy ma tylko Wi-Fi) oraz klawiaturę z Touch ID w komplecie. Polecam jednak dorzucić jeszcze 250 PLN na Magic Trackpad – zdecydowanie warto, aby uciec od najmniej ergonomicznej myszki na świecie.

A jeśli kupiliście dla siebie iMaca, to zapraszam do komentarzy pod wideo – dajcie znać jaki model, dlaczego akurat ten format komputera Was przekonał oraz do czego go używacie.

Wojtek Pietrusiewicz

Wydawca, fotograf, podróżnik, podcaster – niekoniecznie w tej kolejności. Lubię espresso, mechaniczne zegarki, mechaniczne klawiatury i zwinne samochody.