Toyota odsłania karty: GR GT i wyścigowe GR GT3. Duchowi następcy Lexusa LFA z silnikami V8
Toyota Gazoo Racing zaprezentowała dwa nowe prototypy, które mają stać się flagowymi modelami marki. GR GT to drogowy supersamochód, a GR GT3 to jego wyścigowy odpowiednik.
Obie konstrukcje, nawiązujące koncepcyjnie do legendarnych modeli 2000GT i Lexusa LFA, napędzane są nowym silnikiem V8 i mają zadebiutować w okolicach 2027 roku.
Podczas premiery 5 grudnia 2025 roku Toyota pokazała dwa auta będące wciąż w fazie rozwojowej. GR GT to model dopuszczony do ruchu drogowego, natomiast GR GT3 to maszyna wyczynowa, spełniająca wymogi kategorii FIA GT3. Oba pojazdy opierają się na nowej, w pełni aluminiowej ramie nadwozia – rozwiązaniu zastosowanym przez Toyotę po raz pierwszy.
V8 Twin-Turbo i układ hybrydowy
Sercem drogowego modelu GR GT jest nowo opracowany 4-litrowy silnik V8 z podwójnym turbodoładowaniem, wspierany przez układ hybrydowy. Jednostka spalinowa posiada układ „Hot-V” (turbosprężarki między rzędami cylindrów) oraz suchą miskę olejową, co pozwoliło na obniżenie środka ciężkości.
Napęd trafia na tylną oś za pośrednictwem układu transaxle (skrzynia biegów z tyłu), połączonego z silnikiem sztywną rurą wykonaną z kompozytu węglowego. W układzie tym zintegrowano nową, 8-biegową skrzynię automatyczną oraz silnik elektryczny, który niweluje opóźnienia momentu obrotowego (tzw. turbo lag).
Docelowe parametry modelu drogowego to moc przekraczająca 650 KM oraz moment obrotowy powyżej 850 Nm. Wersja wyścigowa GR GT3 również korzysta z tego samego bloku V8 twin-turbo.
Funkcja ponad formą
Inżynierowie Toyoty przyjęli nietypową strategię projektową. W przeciwieństwie do tradycyjnego procesu, gdzie aerodynamika jest dostosowywana do gotowego designu, w przypadku GR GT najpierw opracowano bryłę o idealnych właściwościach aerodynamicznych, a dopiero na jej bazie powstały szkice stylistyczne.
Efektem jest niezwykle niskie nadwozie (zaledwie 1195 mm wysokości w wersji drogowej) i nisko położony środek ciężkości. Rozkład masy między przodem a tyłem wynosi 45:55. W zawieszeniu zastosowano podwójne wahacze oraz kute elementy aluminiowe, a za hamowanie odpowiadają tarcze węglowo-ceramiczne Brembo.
Co z dostępnością w Europie?
Kluczowe pytanie dotyczy obecności tych modeli na Starym Kontynencie. Choć producent nie złożył oficjalnej deklaracji wymieniającej konkretne kraje, komunikat prasowy zawiera istotną wskazówkę. Toyota potwierdza, że prowadzone są prace rozwojowe mające na celu dostosowanie pojazdu do „coraz bardziej rygorystycznych przepisów dotyczących emisji spalin”, aby zapewnić ciągłość sprzedaży. Biorąc pod uwagę, że to właśnie Unia Europejska posiada jedne z najsurowszych norm, a samochody testowane są m.in. na torze Nürburgring, debiut w Europie wydaje się bardzo prawdopodobny. Premiera rynkowa planowana jest na rok 2027.
Toyota nadrabia zaległości w elektromobilności. Inteligentne ładowanie i V2G wreszcie w planach
