Niesmart

Anna Gabryś

6

Dodane: 8 lat temu

Nowe technologie to moja pasja. O tym, jak silna, dowiedziałam się jednak dopiero wtedy, gdy mi je zabrano. Na chwilę.

Dotarłam do domu. Dzień zaczął się o 5 rano, przed 8 byłam już w firmie, po 15 zorientowałam się, że bateria laptopa jest na wyczerpaniu, po 16 zdecydowałam się zjeść kanapkę kupioną w natchnieniu przed 9. Około 18.30 weszłam do domu, marząc o paluszkach rybnych. A tu ciemność widzę, ciemność.

– Cholera, żarówka siadła – pomyślałam w łazience. Pstryknęłam lampkę nad lustrem – to samo, a przecież dopiero co wymieniłam. Szpetniej zaklęłam. Kuchnia. Nie ma światła. Przedpokój. Pokój. Pomieszczenia mi się skończyły, światła nigdzie nie było.

Ściślej ujmując elektryczności, bo światło, owszem, było – na balkonie, dzienne. Pełna podejrzeń wyszłam na klatkę schodową, a tu cyk, jest światło włączające się na czujnik ruchu. Skracając długą historię: na skutek niewyobrażalnego zbiegu okoliczności odcięto mi prąd. Dzięki błyskawicznej akcji naprawczej uzyskałam w elektrowni zapowiedź przyłączenia jutro. Wypakowałam zatem zawartość zamrażalnika, zawiozłam do przyjaciół i wróciłam do domu zaopatrzona w świeczuszki.

– Cudownie, wyśpię się, a najpierw poczytam książkę – pomyślałam. Sięgnęłam po telefon, by włączyć muzykę z Apple Music. Ups. Streaming nie działa bez internetu. Drugi ups. Wieża nie zagra bez prądu. Trzeci ups. Na telefonie 68%; w takim tempie bateria nie dociągnie do rana.

– Cudownie, wieczór bez telefonu, wyśpię się, a najpierw poczytam książkę – pomyślałam. Sięgnęłam po Kindle’a, zapaliłam świeczuszki. Ups. Kindle krzyczy „podłącz mnie do prądu”. – O tak, draniu, podłączę cię, oczywiście – przeklęłam dziada. Podświetlany Kindle z dodatkowym źródłem światła od świeczuszek dałby radę; papierowa książka i świeczki? E-e. Takie rzeczy robiłam w dzieciństwie, teraz już wiem, czym to grozi: pokaźnym pakietem minusów na nosie.

– Cudownie, wieczór bez telefonu, wyśpię się, tym bardziej że nie poczytam książki – pomyślałam gniewnie. Sięgnęłam po telefon, by nastawić budzik. W automagiczny sposób bateria spadła do 46%. – Po co mi to było?! – zawyłam w głębi duszy – Ta muzyka?! W zdenerwowaniu nie byłam w stanie zgadnąć, która jest godzina, telefon bałam się dotknąć, a chciałam wiedzieć, jak bardzo się wyśpię, czyli ile czasu zostało do magicznej 5 rano. Zerknęłam na opaskę FitBit na ręce. Ciemno na niej jak u mnie w pokoju. Pacnęłam. Nic. Przycisnęłam. – O, świeci się, wielka pusta bateria – zdążyłam pomyśleć, a ona zgasła jak gwiazdka na niebie, zanim wypowiedziałam życzenie umierającego romantyka: „Więcej światła!”.

– Cudownie, wieczór bez telefonu, wyśpię się, może nawet dłużej niż planowałam, bo telefon mnie nie obudzi – pomyślałam wściekła i zdmuchnęłam świeczuszki. Z tej wściekłości nie mogłam zasnąć. Przewracałam się, przewracałam. – Laptop! Jest laptop – przemknęła mi genialna myśl przez głowę. – Obejrzę coś, dopóki się nie rozładuje, potem zasnę na pewno i wyśpię się – taa, na pewno. Laptop okazał się, owszem, doładowany, ale tylko do około 30% (tyle posiedziałam w pracy przy biurku…). Coś niby bym sobie obejrzała, gdybym… Gdybym miała to coś na dysku, a nie polegała na streamingu Netflixa. Ups jak stąd do elektrowni.

W końcu zasnęłam, wspominając zdobienia z pergamońskiego ołtarza w berlińskim Muzeum Pergamonu, do którego tak bardzo lubiłam chodzić, gdy mieszkałam w tym mieście. Zabierałam papierowe książki, ołówek i notes, telefon, laptopa zostawiałam w domu. Nie wiedziałam, że za kilka lat nienaładowany power bank będzie moim wielkim zmartwieniem, nie wiedziałam nawet, że powstanie coś takiego jak power bank i będę go regularnie używać. Siadałam na schodach starożytnego ołtarza, od czasu do czasu podnosiłam wzrok na fryz, by przemyśleć przeczytany fragment. Niekiedy zapisywałam spostrzeżenia w notatniku. Nie słuchałam muzyki – myśli wspomagał gwar turystów, których w tej sali zawsze było dużo. – Jakże inne kiedyś było życie, jakże mniej uzależnień miałam – westchnęłam przed zaśnięciem, spoglądając na bezużyteczny sprzęt w zasięgu ręki.

Co się stanie, gdy zabraknie prądu? Pomyśleliście o tym, co byście wtedy robili? O czym rozmyślalibyście, gdyby to nie iPhone, iPad czy MBP były w ośrodku dnia lub nocy?

Ja pomyślałam. Kupuję lepszy power bank.

Anna Gabryś

Byłam flecistką, wydawczynią, historyczką, muzealniczką. Jestem IT PM. Nie wiem, kim jeszcze zostanę. #piszęSobie #smartkultura #polszczyzna