SF Mono i Operator Mono – moje dwie miłości

Wojtek Pietrusiewicz

10

Dodane: 9 lat temu

Kilka miesięcy temu nabyłem Operator Mono, drogą kupna. Od dawna szukałem czegoś, co zastąpi mi całkiem niebrzydki Consolas w BBEdit – czyli moim ulubionym edytorze tekstu – a przy okazji chciałem również zmienić w końcu Menlo używany w Ulyssesie, w którym piszę. Nowy font od Hoefler & Co. urzekł mnie od razu – prosty i skomplikowany zarazem, jest dostępny nie tylko jako monospace, ale również w wersji naturalnej, gdzie każdy znak ma różną szerokość – to, o ile wiem, rzadkość.

Operator nie był tani, ale nie mogłem spać spokojnie – musiałem go mieć. Po kilku dniach złamałem się, dzięki czemu mam ogromną przyjemność patrzeć na niego codziennie, zarówno we wspomnianym BBEdit, jak i w Ulyssesie.

Powyższy screenshot jest złożony z dwóch – pochodzi z Ulyssesa. Na górze jest Operator Mono, a pod nim SF Mono. Różnice pomiędzy nimi powinny być oczywiste na pierwszy rzut oka (chyba że czytacie to na małym ekranie smartfona lub macie słaby wzrok).

Rok temu, przy okazji debiutu iOS 9 i OS X El Capitan, Apple zmieniło systemowy font na własny. Od paru lat używali Helvetiki, którą również lubię, ale ten krok postawiono w dobrą stronę. Jest coś w San Francisco, co powoduje, że uwielbiam na niego patrzeć…

W tym roku dołącza do niego SF Mono – brat o stałej szerokości. Dostępny jest jako Light, Regular, Medium, Semibold, Bold i Heavy (również w italikach), a szerokość poszczególnych znaków jest taka sama pomiędzy wszystkimi odmianami.

Do obu mnie ciągnie, ale nie wiem, któremu będę wierny na obecną chwilę. Na razie wygrywa Operator ze względu na swój polot i fantazję, ale prostota San Francisco również przyciąga oko, przy okazji go nie męcząc.

To są moje problemy pierwszego świata. Na szczęście piękne problemy.

Wojtek Pietrusiewicz

Wydawca, fotograf, podróżnik, podcaster – niekoniecznie w tej kolejności. Lubię espresso, mechaniczne zegarki, mechaniczne klawiatury i zwinne samochody.