MacBook Pro 13″ Escape – 84 dni później

Wojtek Pietrusiewicz

9

Dodane: 8 lat temu

Mojego obecnego MacBooka Pro – 13″ model Escape – odebrałem od kuriera 9 stycznia, a kilka tygodni później mieliście okazję przeczytać moją recenzję. Zbliżam się jednak do 100 dni z tym komputerem, więc czas na drugie spojrzenie…

Na wstępie muszę powiedzieć, że naprawdę niewiele się zmieniło – komputer nadal służy mi jako maszyna do pisania oraz narzędzie do obróbki zdjęć i montażu wideo w terenie. Mam jednak kilka przemyśleń na temat wydarzeń z marca, jak przebywałem w skrajnie różnym klimacie, w którym temperatury odczuwalne sięgały 40° Celsjusza za dnia, a w nocy spadały o skromne 25%. W tym czasie też znacznie lepiej poznałem nietypowe zachowanie baterii w tej konstrukcji…

Na plecach

MacBook przebył dystans mniej więcej 18 tysięcy kilometrów za pomocą wielu samolotów, samochodów, autobusów, łódek i promów. Znajdował się w tym czasie w moim plecaku (szczegółowy opis mojego setupu podróżniczego znajdziecie w kwietniowym wydaniu iMagazine) i muszę przyznać, że mniejsza waga względem poprzednika to ogromny plus. W takiej sytuacji każdy gram ma znaczenie i po trzech tygodniach podróży doceniłem, że miałem lżej.

W trakcie tej podróży nie traktowałem go lekko, a mimo tego nie odniósł żadnych obrażeń w postaci rys czy innych szkód. Cieńsza konstrukcja dodatkowo umożliwiła mi zmieszczenie Kindle Voyage do sąsiedniej kieszeni w plecaku, pomiędzy aparat i MacBooka Pro – wcześniej było na tyle ciasno, że bałem się o jego zmiażdżenie.

Ekran

Na urlopie przerobiłem kilkaset zdjęć w Lightroomie i jestem wręcz zachwycony nowym ekranem. W moim Pro z 2014 roku zawsze wracałem do poprawek na domowym Eizo, bo okazywało się, że kolory nie wyglądają tak, jak powinny. Teraz już nie mam tego problemu.

Bateria

Jeśli pamiętacie moje przygody z MacBookiem Pro z Touch Barem, którego wymieniłem bez żalu na model Escape, to jedną z rzeczy, z których nie byłem zachwycony, był czas pracy na baterii. Przez te ostatnie trzy miesiące z okładem lepiej poznałem charakterystykę jej pracy. Nawet najmniejsze większe obciążenie wpływa na nią dramatycznie – wystarczy popracować w Lightroomie przez dwie godziny z dala od gniazdka, aby na liczniku zobaczyć, że pozostało już tylko 40 minut pracy. Realnie, uruchamiając tylko i wyłącznie Lightrooma, obrabiając i eksportując zdjęcia, baterii wystarczy na dwie i pół do trzech i pół godziny. Być może na lżejszych plikach będzie lepiej – moje doświadczenia dotyczą ciężkich, 41 MP plików z Sony A7R II.

Dałem również szansę Final Cut Pro X. Pracowałem na materiałach 2.7K z GoPro Hero3 Black, bez konwersji do ProRes i bez plików proxy. MacBook bez problemów płynnie odtwarzał cały timeline, pomimo że każdy klip miał wprowadzone korekty kolorów, a mi nie chciało się czekać na zakończenie renderowania w tle. Jak się można spodziewać, bateria w takich warunkach wytrzymuje niewiele – w porywach od dwóch do trzech godzin. Nie wątpię też, że najbardziej pomocny w tej wydajności okazuje się SSD, osiągający w porywach czasy odczytu na poziomie 3 GB/s.

Przy „pracy biurowej”, gdy nie obciążamy procesora ani GPU, ta wydłuża się w skrajnych przypadkach do 12 godzin. Realnie z MacBooka Pro 13″ Escape, wyposażonym w 16 GB RAM, wyciągam od 8 do 10 godzin pracy, zależnie od tego, co robię.

Okres wiosenno-letni też niewątpliwie negatywnie wpłynie na osiągane czasu – w zimie jasność ekranu trzymałem w rejonie 35-50%, a w lecie niestety operuję w przedziale 70-80%. Przypominam, że jeśli komputer jest podłączony do prądu, to dodatkowo podbija jasność ekranu.

Wiatraki

Miałem sporo problemów, aby rozkręcić wiatraki w zimowych warunkach w Polsce. Zakładam, że temperatura 19-21°C w mieszkaniu w tej kwestii bardzo pomagała. Okazało się to znacznie prostsze w tropikach, gdzie temperatura w cieniu osiągała ponad 30°, a odczuwalna około 40°C. Wystarczyło kilka minut w LR, aby obudowa się zaczęła nagrzewać, a po chwili włączyły się wiatraki. Na szczęście włączają się one później i nie hałasują tak bardzo, jak w poprzednich generacjach. Ogólnie ich szum mi nie przeszkadzał.

Klawiatura

Bardzo polubiłem się z nową klawiaturą. Mimo niewielkich różnic względem tej w MacBooku 12″ jest od niej znacznie lepsza (subiektywnie oczywiście). Dzisiaj preferuję ją też od tej starszego typu, w MacBookach poprzedniej generacji. Niestety, Apple przeraźliwie „dało ciała” z układem strzałek w dolnym prawym rogu. Pomimo że korzystam z niej prawie codziennie i napisałem za jej pomocą kilkadziesiąt tysięcy słów, to nadal mylę się, gdy próbuję obsługiwać strzałki bezwzrokowo – brak tych pustych przestrzeni nad strzałkami lewo/prawo powoduje, że trudniej się zorientować, gdzie oparliśmy palce. Jestem zdecydowanie na nie i mam nadzieję, że Apple wróci do starego układu.

Zdaje egzamin

Jeśli mógłbym coś zmienić w konstrukcji tego komputera, to chciałbym, aby pojemność akumulatora wzrosła o 25%, do wartości znanej z modeli 2013-2015. To niestety podniosłoby jego wagę i grubość, ale realnie patrząc, dla mojego stylu pracy, byłoby to warte poświęcenia. Cała reszta zdała egzamin wzorowo, a już szczególnie ekran.

Niestety, mam ogromne wątpliwości co do przyszłości tej serii komputerów. Nadal jestem antyfanem Touch Bara i nie przewiduję, abym chciał go posiadać w przyszłości. Na szczęście minie parę ładnych lat, zanim znowu będę miał ten problem.

Wojtek Pietrusiewicz

Wydawca, fotograf, podróżnik, podcaster – niekoniecznie w tej kolejności. Lubię espresso, mechaniczne zegarki, mechaniczne klawiatury i zwinne samochody.