Samsung Galaxy Watch LTE – telefon zostaje w domu

Paweł Hać

18

Dodane: 6 lat temu

Zegarki Samsunga zawsze wzbudzały moją sympatię. Nie dość, że mają świetnie zoptymalizowany system, to na dodatek wyglądają… zwyczajnie. Galaxy Watch nie jest wyjątkiem – to duży, sportowy zegarek, który umie łączyć się z siecią komórkową.

Ten artykuł pochodzi z archiwalnego iMagazine 5/2019

Smartwatch od zawsze był dodatkiem do telefonu, rozszerzającym jego funkcje i uwalniającym od częstego spoglądania na ekran. Dodanie do tego urządzenia modułu LTE nie czyni go, co prawda, samodzielnym, ale pozwala jeszcze rzadziej sięgać po smartfona. W nowym zegarku Samsunga jest to największa i, szczerze mówiąc, jedyna zauważalna nowość. Konstrukcja Galaxy Watcha nie odbiega od standardu, do jakiego przyzwyczaiły nas modele Gear S2, S3 czy Sport. Mamy więc okrągły ekran, obracający się bezel, dwa przyciski funkcyjne na prawej krawędzi, a także czujnik tętna na dekielku. Kopertę zrobiono ze stali nierdzewnej, a w testowanym przeze mnie modelu w rozmiarze 46 mm jest ona srebrna. W mniejszych wersjach może być czarna lub różowozłota. Bezel jest dość płaski, przez co trudniej go obrócić niż w poprzednich modelach, wciąż jest jednak wygodny. Ekran osadzono w głębi obudowy, przez co niełatwo go zarysować. Pasek zegarka zrobiono z gumy, nie podrażnia ona skóry ani szczególnie mocno się nie brudzi. W razie potrzeby można wykorzystać inny pasek o szerokości 22 mm. Jedynym odstającym jakościowo elementem jest dekiel koperty – jest plastikowy, w przeciwieństwie do pozostałych części. Zegarek jest ogromny i przez to pasować będzie tylko na szerokie nadgarstki, waży sporo (63 g, nie licząc paska), a do tego jest gruby, stąd mocno odstaje od nadgarstka. Jest też mniejsza wersja w rozmiarze 42 mm i jestem przekonany, że będzie on popularniejszy. Galaxy Watch bardzo przypadł mi do gustu, przypomina mocno Gear S3 Frontier, choć jest od niego zgrabniejszy.

Zegarek pracuje na znanym z poprzednich modeli systemie Tizen. Działa płynnie, jest też dość intuicyjny, nawet dla osób, które korzystają z niego po raz pierwszy. Interfejs bazuje na ekranach widżetów, pomiędzy którymi przełączamy się, obracając bezel, a także ekranach powiadomień dostępnych w ten sam sposób. Na zegarku można instalować nowe cyferblaty i aplikacje ze sklepu Samsunga, do dyspozycji mamy około 1,5 GB (przestrzeń można wykorzystać też na muzykę). Urządzenie stawia mocno na fitness, ma wbudowany GPS, który błyskawicznie łapie sygnał (wystarczy od kilku do kilkunastu sekund) i jest dokładny. Ponadto liczy kroki (w porównaniu do Apple Watcha rejestruje ich od 5–8% mniej) i monitoruje sen. Do tej ostatniej funkcji mam sporo zastrzeżeń – zegarek ani razu nie zarejestrował poprawnie mojego snu, za to uznawał za niego siedzenie na kanapie i czytanie książki (nie, nie przysypiałem przy niej). Wydaje mi się, że to kwestia błędu w oprogramowaniu (reset nie pomógł) bądź tego konkretnego egzemplarza, bo w poprzednich smartwatchach Samsunga, które testowałem, ta funkcja działała bez najmniejszych zastrzeżeń. W systemie pojawiło się kilka drobnych nowości pokroju tarcz czy dźwięku tykania, nie mają one jednak żadnego wpływu na funkcjonowanie urządzenia. Jeśli jesteście ciekawi szczegółów, odsyłam do recenzji Gear Sport czy Galaxy Gear S3 – w nich opisywałem Tizen szerzej.

Główną zmianą względem poprzedników jest wprowadzenie LTE, przez co do jego działania niezbędna jest sieć obsługująca karty eSIM. W Polsce obecnie oferuje je tylko Orange i to właśnie w tej sieci działał testowany egzemplarz. Ponadto, nie da się obecnie aktywować eSIM za pomocą iPhone’a (zegarek da się z nim tylko sparować) – korzystałem z Samsunga Galaxy A8. Proces aktywacji karty jest bardzo prosty, aczkolwiek w przypadku korzystania z telefonu z Dual SIM należy wyłączyć drugą kartę podczas pierwszej aktywacji (jeśli jest aktywna, proces aktywacji eSIM na zegarku jest przerywany). Wystarczy pobrać aplikację Samsung Wearable, włączyć zegarek, a następnie wybrać go z listy i przejść przez kilka ekranów konfiguracji. Aktywacja eSIM ogranicza się do zeskanowania telefonem wygenerowanego przez operatora kodu QR (można go samodzielnie znaleźć na stronie, w swoim profilu klienta) oraz przepisania otrzymanego SMS-em kodu. Od tej chwili zegarek jest przypisany do naszej karty SIM, można na nim korzystać z transmisji danych, a także z połączeń i SMS-ów. Włączenie LTE nie jest równoznaczne z działaniem zegarka w sieci komórkowej przez cały czas – wciąż do komunikacji wykorzystuje w pierwszej kolejności Bluetooth, a gdy straci połączenie z telefonem, przełącza się na Wi-Fi. Dopiero gdy nie może znaleźć smartfona, uruchamia LTE (i to z około minutowym opóźnieniem, by oszczędzić baterię).

Co daje eSIM w zegarku? Okazuje się, że całkiem dużo, zwłaszcza jeśli spędzamy dużo czasu aktywnie. Podstawową zaletą jest możliwość wyjścia na trening bez telefonu, bo z Galaxy Watcha można dzwonić nie tylko wtedy, gdy jesteśmy poza zasięgiem smartfona, ale i w momencie, gdy ten jest wyłączony (mamy więc zapasowy telefon, jeśli główny się rozładuje). Biorąc pod uwagę to, jak dobrym sportowym zegarkiem jest Galaxy Watch, jest to mocny argument. Ponadto zyskujemy wygodę dostępu do internetu zawsze – w zegarku aktualizują się dane aplikacji pokroju pogody, maila czy newsów (standardowo zainstalowany jest Flipboard), da się też słuchać muzyki online, a nawet przeglądać internet (mniej wygodnie jest tylko na niedotykowym Kindle). Jeśli zdecydujemy się wygenerować eSIM dla karty, której używamy wyłącznie do transmisji danych, na przykład w modemie lub tablecie, to zegarek pozwoli odebrać wszelkie SMS-y z kodami czy wykorzystać przypisany do niej limit połączeń głosowych. Korzystanie z LTE ma swoją cenę – bateria znika zauważalnie szybciej, choć różnica nie jest olbrzymia. Standardowo zegarek wytrzymywał mi od trzech do czterech dni bez ładowania, korzystałem przez ten czas z GPS przez około 30 minut, nie włączałem Always-On Display ani też nie słuchałem z niego muzyki. Przez ten czas bywał w trybie LTE po około godzinę–dwie dziennie. Podczas weekendowego wyjazdu wytrzymał mi trzy pełne dni, ale w trybie LTE był przez mniej więcej dzień (bo rozładował się telefon, z którym był sparowany). Nie zdejmowałem go też na noc. To bardzo dobry wynik, szczególnie w porównaniu do konkurencyjnych smartwatchy. Na dodatek Galaxy Watch szybko się ładuje – wystarczy około 2,5 godziny, by całkowicie rozładowaną baterię doładować do pełna.

Zegarki Samsunga są jednymi z najbardziej udanych smartwatchy na rynku. Galaxy Gear nie jest rewolucyjny, ale wprowadza ważne udogodnienie – stał się jeszcze bardziej niezależny od telefonu dzięki modułowi LTE. Używanie go wiąże się ze zwiększonym zużyciem baterii oraz dodatkowym kosztem utrzymania eSIM. Potencjał sieci komórkowej w zegarku wykorzystają przede wszystkim te osoby, które używają go jako sprzętu sportowego, ale też ci, którzy nie noszą ze sobą na co dzień telefonu (bo jest to na przykład komórka służbowa). Uważam, że Samsung dobrze poradził sobie z implementacją tego rozwiązania, zwłaszcza że bazował na urządzeniu, które rozwijał przez lata, a moduł LTE jest w nim jedyną istotną nowością.

Paweł Hać

Ten od Maków i światła. Na Twitterze @pawelhac