Intel w jeden dzień stracił 30 proc. kapitalizacji giełdowej – redukcje nie zadowalają inwestorów
Jeszcze ostatniego dnia lipca kurs akcji firmy Intel, amerykańskiego potentata w branży półprzewodników przekraczał 30 dolarów za akcję, co się stało później? Później nastąpił najgorszy dla tej firmy dzień od… 1974 roku.
Tylko 2 sierpnia br. akcje amerykańskiej spółki spadły aż o 26 proc. Tym samym firma straciła ponad 30 mld dolarów kapitalizacji giełdowej w jeden dzień. Oczywiście kapitalizacja to nie to samo, co aktywa firmy, ale i tak spadek ten jest największym, jaki firma zanotowała w XXI wieku. Aktualnie (stan na koniec dnia 6 sierpnia br.) jedna akcja firmy Intel jest warta 19,90 USD.
To doskonale pokazuje, że inwestorzy zaczynają wątpić, by Intel mógł uzyskać swoją niegdyś dominującą pozycję w branży procesorów. Firma zawiesiła po raz pierwszy od dawna wypłatę dywidendy (dla inwestorów to sama radość, prawda?), a także zredukowała zatrudnienie aż o 15 proc. w skali globalnej. To z kolei tylko pogłębiło obawy rynku, o to, czy Intel będzie w stanie w ogóle dogonić, nie prześcignąć, lecz chociaż dogonić tajwańskie TSMC. Zresztą nie tylko TSMC.
Aktualnie kapitalizacja Intela (stan na 6 sierpnia, na koniec dnia) wynosi 115,46 mld dolarów amerykańskich. Dla porównania kapitalizacja TSMC to 22,82 bln tajwańskich dolarów (czyli w przeliczeniu ponad 700 mld USD), AMD – 211,73 mld USD, a NVIDIA dziś może poszczycić się kapitalizacją giełdową na poziomie 2,66 bln USD. 26 razy większą niż Intel. Nie będę już podawał danych dotyczących Apple (także przecież produkuje własne chipy) czy Samsunga (również producent procesorów), po co kopać leżącego?
Intel co prawda leży, ale jeszcze żyje. Jednak problem tej firmy nie polega tylko na spadku cen akcji w ostatnich pięciu dniach. Problem ten rozwijał się od dłuższego czasu, nie chodzi też o prawdopodobnie wadliwe procesory Intel Core 13. i 14. generacji (o czym wcześniej pisałem, odsyłam zainteresowanych). To problem fundamentalny, polegający na przegapieniu transformacji cyfrowej świata.
Intel ma problem – uszkodzenia zawieszających się procesorów 13. i 14. generacji są nieodwracalne?
Jeszcze kilkanaście lat temu architektura x86 istniejąca z nami od niemal półwiecza (8 czerwca 1978 roku zadebiutował układ Intel 8086, pierwszy układ wykonany w tej architekturze!) nie miała alternatywy. Dziś jednak jest inaczej. Choć może niewielu może zdawać sobie z tego sprawę, najnowsze układy Intel Core są w swojej fundamentalnej strukturze wciąż zgodne z architekturą mającą niemal pół wieku!
W czasach braku alternatywy kompatybilność wsteczna była kluczową cechą. To było coś, co było nam potrzebne bardziej, niż ewentualny potencjał wynikający z zupełnie nowego rozwiązania. Koszt wywrócenia stolika globalnej gry technologicznej był zbyt wysoki. Jednak dziś jest inaczej. Już ładnych parę lat temu zrozumiało to np. Apple wycofując się ze współpracy z Intelem, jako dostawcą układów napędzających komputery z charakterystycznym logo nadgryzionego jabłuszka. Dziś Apple oferuje komputery z układami wykonanymi w zupełnie odmiennej architekturze. Układy, który moc jest na tyle duża, że gdy ktoś zapragnie uruchomić jakiś kod sprzed kilkudziesięciu lat, napisany dla układu x86 to od czego są emulatory? Jasne, ich wydajność jest niższa, niż w przypadku kodu natywnego dla danego procesora, ale i tak o rzędy wielkości dziś wyższa od wydajności jaką ten kod miał do dyspozycji w czasach, gdy go projektowano.
Dziś moc obliczeniowa tego, co mamy na swoich biurkach, ba – nawet tego, co mamy w kieszeniach – jest tak nieporównywalnie większa od tego, czym dysponowała ludzkość w czasach, gdy architektura x86 była nowością, że ten nienaruszalny argument kompatybilności wstecznej traci rację bytu. Gigant drży w posadach, fundamenty się kruszą, czas budować nowe. Mam nadzieję, że Pat Gelsinger to dostrzega.
