iPhone 7 Plus zamówiony oraz kilka słów o dzisiejszych pre-orderach

Wojtek Pietrusiewicz

14

Dodane: 9 lat temu

Dzisiaj rano wstałem o godzinie mniej więcej 7:30, padnięty po iChwili i innych wydarzeniach związanych z keynote Apple. Ale wstałem! Zwarty i gotowy przystąpiłem do przygotowań do składania pre-ordera – MacBook Pro na kolanach, MiFi nieopodal, iPhone gotowy do działania oraz iMessages i Slack otwarte do komunikacji. W pewnym momencie już myślałem, że się nie uda – procedura się lekko zmieniła, ale myliłem się – rezerwacja złożona. Oby tylko udało mi się ją zrealizować…

Pre-ordery rokrocznie nieznacznie się od siebie różnią. W tym roku było kilka przeszkód, które musiałem pokonać. Pierwszym błędem był fakt, że nie zalogowałem się do niemieckiego Apple Store zanim został on wyłączony – zapomniałem o tym. Stronę za to miałem gotową i punktualnie o 8:59 zacząłem klepać magiczny skrót klawiszowy, powodujący przy okazji DDoS – Command + R. Mijały minuty i nic się nie działo, ale mniej więcej o 9:12-9:15 strona w końcu odświeżyła się i zamiast napisu w wielu językach zachęcającego mnie do cierpliwości, zobaczyłem przycisk „Kup!”. Kliknąłem go i pojawiła się strona z opcją wyboru koloru i pojemności oraz napis, który mnie zachęcał do zapłacenia. Zdziwiony, kliknąłem go i zobaczyłem listę pól do wypełnienia – dane osobowe, karta kredytowa, i tak dalej. „Tego tutaj nie było wcześniej” pomyślałem… Wypełniłem wszystko tak dobrze jak umiałem i niekoniecznie zgodnie ze stanem faktycznym, oraz przystąpiłem do następnego kroku – płacenia z dostawą do domu. „A to co?!” pomyślałem. No tak – przycisk umożliwiający odbiór osobisty. Szybko odnalazłem kod pocztowy Apple Store w Dreźnie i go tam wpisałem¹, a następnie pozostało wybrać sklep z listy. Niestety system jeszcze poprosił mnie o podanie adresu do wysłania rachunku pocztą, więc długo się nie zastanawiając znalazłem najbliższy urząd pocztowy. Na deser pozostało już tylko podanie danych karty kredytowej i po paru minutach miałem potwierdzenie mailem o rezerwacji – mam się stawić między 8:00, a 8:15.

Przyznam, że nie spodziewałem się, iż będzie aż tak duże zainteresowanie modelami czarnymi. Wiedziałem, że szybko znikną, bo wszyscy, ich wujkowie, ciocie, bracia i dzieci takowe chcieli, ale jak kliknąłem go w drugiej kolejności, to już widniał napis, że oczekiwanie wynosi od 6-8 tygodni. Pisząc te słowa ponownie sprawdziłem ich dostępność – czas się nie wydłużył, ale został zastąpiony napisem, którego wcześniej nie widziałem.

„Derzeit nicht verfügbar”²

Nie ukrywam, że uważam modele czarny i onyksowy za piękne, bo takowe są. Nawet nie przejmowałbym się specjalnie rysami na odcieniu polerowanym. Ale już wczoraj wieczorem wiedziałem, że takowego nie wezmę.

Powód był banalnie prosty… iPhone’a 5 miałem czarnego i denerwowały mnie odciski palców na nim. 6-tkę miałem białą³, ale zmieniając ją po sześciu miesiącach na 6 Plusa, wziąłem model Space Grey – zgodnie z obietnicą postanowiłem obu rozmiarom dać po pół roku. Rozmiar ani ekran mnie nie przekonał, ale czas pracy na baterii już tak, więc wziąłem 6S Plusa przy następnej okazji. Białego. Dlaczego? Bo wkurzał mnie czarny przód, na którym było widać tłuszcz z twarzy po każdej rozmowie telefonicznej. Oraz odciski palców po każdej twitterowej sesji.

Wczoraj wieczorem o tych moich frustracjach przypomniała mi Iwona – zapomniałem już jak głośno w domu na to narzekałem. Powiedziała wprost, że „będziesz niezadowolony”. Ma rację. Te wszystkie myśli nagle zalały mi głowę i nie było odwrotu. Jako, że miałem już w życiu trzy ostatnie iPhone’y srebrne⁴, to stwierdziłem, że czas coś zmienić – złotego nie chciałem, ale musiał być biały przód. Wybór był zatem jeden.

Iwona również zdecydowała się na ten kolor, zupełnie niezależnie ode mnie. Srebrne chyba też jej się znudziły – miała ich w sumie trzy.

Pozostało mi teraz trzymanie kciuków, żeby udało mi się je odebrać. Możecie mi w tym pomóc. A jeśli przypadkiem też będziecie w Dreźnie tego dnia, to podejdźcie się koniecznie przywitać – będziemy dwu lub trzyosobową ekipą, między innymi z iStigiem.

Wojtek Pietrusiewicz

Wydawca, fotograf, podróżnik, podcaster – niekoniecznie w tej kolejności. Lubię espresso, mechaniczne zegarki, mechaniczne klawiatury i zwinne samochody.